De jaren ’20 en ’30 waren zeer vruchtbaar voor de Duitse architectuur, in die periode zijn nieuwe trends en stromingen ontwikkeld, die echter wel beïnvloed werden voor de nazi-dictatuur.
De school van Bauhaus was destijds een zeer belangrijk instituut in Duitsland. De eerste vestiging was in Weimar, maar in 1925 met de opmars van de nazi-troepen werd deze verplaatst naar Dessau. Hier heeft de school heeft gezeten tot 1932 en waar, om de meesters die moesten verhuizen een verblijfplaats te geven, speciale gebouwen gebouwd zijn, waaronder pure avant-garde gebouwen. De panden werden beroemd, niet alleen in de omgeving maar in heel Duitsland en in korte tijd waren ze bekend als “Huizen van de Meesters”. Hier hebben gedurende een korte periode ook grote namen van de architectuur gewoond zoals László Moholy-Nagy en Wassily Kandinskij, meesters van de school.
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zijn tijdens een luchtaanval de “huizen van de meesters” zwaar getroffen. De leraren hadden de panden al verlaten omdat in 1932, de school van Bauhaus verhuisd is naar Berlijn, en de woningen werden inmiddels gekraakt door agressieve radicalen. Na de bombardementen, werden de weinige overgebleven huizen omgetoverd tot ziekenhuizen of fabrieken, waar de enkele productie die nog mogelijk was heen werd verplaatst, aangezien de meeste industriële gebouwen in Duitsland vernietigd waren door aanslagen van geallieerde vliegtuigen.
In de jaren ’90 is er besloten om nieuw leven in deze gebouwen te blazen, die symbool staan voor de architectonische beweging van de jaren ’20 in Duitsland. Om de gebouwen weer in zijn oude glorie te herstellen, werd in 1992 een restauratieproject gestart, dat sinds kort is afgerond met de reconstructie van twee gebouwen die zijn ingestort tijdens de oorlog en met een kiosk gebouwd in 1932 door Ludwig Mies van der Rohe.
De restauratie van deze luxe huizen in Duitsland zijn uitgevoerd onder het toeziend oog van Bruno Fioretti Marquez, een Duitse architect, die met behoud van de oorspronkelijke verhoudingen, heeft gekozen voor de restauratie van een pand dat na restauratie nog minimalistischer van buiten is dan het origineel. Door het gebruik van minimalistische en uiterst geavanceerde bouwtechnieken heeft het gebouw een modern design en is het pand minimalistisch in externe visie. Het interieur is echter gastheer voor de installaties van Olaf Nicolai, die zich heeft laten inspireren door de kleurstudies van Moholy-Nagy.
